Απαχθείς και απαγωγέας έγιναν επιστήθιοι φίλοι χάρη στον Ελληνικό πολιτισμό

Ημ/νία Ανάρτησης: 31 Ιουλίου, 2011

Μπορεί να φανταστεί κανείς έναν Γερμανό στρατηγό που έχει συλληφθεί όμηρος και τον Βρετανό απαγωγέα του να απαγγέλλουν μαζί αρχαίους ελληνικούς στίχους; Αυτό ακριβώς συνέβη στην Κρήτη το 1944. Μια γερμανική μαρτυρία.
Η ιστορία της απαγωγής του Γερμανού διοικητή της Κρήτης, στρατηγού Χάινριχ Κράιπε, από Βρετανούς στρατιώτες και Κρητικούς τον καιρό της κατοχής είναι γνωστή. Ακόμα και στις λεπτομέρειές της. Από τους βασικούς πρωταγωνιστές ήταν ο φιλέλληνας ταξιδιωτικός συγγραφέας Πάτρικ Λι Φέρμορ που πέθανε πρόσφατα πλήρης ημερών. Μια τέτοια λεπτομέρεια διηγείται ο ίδιος ο Λι Φέρμορ εν παρόδω στο βιβλίο του Η εποχή της δωρεάς. Ένα πρωί, απαγωγείς και όμηρος ξυπνούν στα βουνά, είναι μια καταπληκτική χαραυγή με θέα τις κορφές του Ψηλορείτη και ο στρατηγός Κράιπε που είχε κλασική παιδεία αρχίζει να απαγγέλλει στα λατινικά την ωδή εκείνη που είχε γράψει ο Οράτιος για το φίλο του Θαλίαρχο, έναν ύμνο στο χιονισμένο βουνό Soracte, το σημερινό Monte Soratte, έξω από τη Ρώμη που είναι σκεπασμένο από τα χιόνια. Και ο Λι Φέρμορ που είχε επίσης κλασική παιδεία του παίρνει το λόγο και συνεχίζει στα λατινικά τη στροφή, για τα δέντρα που τρίζουν από το βάρος του χιονιού και τα παγωμένα ποτάμια. Και ανάμεσα στον απαγωγέα και τον όμηρο αποκαθίσταται έτσι ένας είδος σεβασμού πάνω στη βάση μιας κοινής παράδοσης, μέχρι να φθάσουν στην ακτή και ο στρατηγός Κράιπε να παραδοθεί προς μεταφορά στην Αίγυπτο.
Μάλλον ο Λι Φέρμορ δεν έγραψε τα πάντα για το τι διαμείφθηκε ανάμεσά τους μέχρι να φθάσουν στην ακτή. Τα είπε όμως προφορικά, όπως αποκαλύπτει με επιστολή του στη γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung ο ερευνητής της στρατιωτικής ιστορίας Χορστ Μπόογκ. Είχε συμμετάσχει το 1975 με τον Λι Φέρμορ σε μια συζήτηση της γαλλικής τηλεόρασης με αφορμή την προβολή μιας ταινίας για τον Κρήτη στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Και στη συνέχεια γνωρίστηκαν καλύτερα στο δείπνο σε ένα εστιατόριο του Παρισιού, στην Place du Tertre. Ο Λι Φέρμορ ήταν τρομερά συμπαθητικός, κοινωνικός, ομιλητικός για το όσα είχαν διαδραματιστεί τότε στην Κρήτη, θυμάται τώρα ο Γερμανός συνδαιτυμόνας του. Και κάτι ακόμα: «Και οι δυο, ο στρατηγός και ο απαγωγέας του, είχαν κλασσική παιδεία. Και κατά τη διάρκεια της μακράς διαδρομής μέχρι την ακτή απήγγελλαν κάθε τόσο μαζί ελληνικούς στίχους. Μετά τον πόλεμο έγιναν φίλοι».