Κήρυγμα προ της Χριστού Γεννήσεως – Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας (21 Δεκεμβρίου 2025)

Κήρυγμα προ της Χριστού Γεννήσεως – Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας (21 Δεκεμβρίου 2025).

Κήρυγμα προ της Χριστού Γεννήσεως – Ιεράς Μητροπόλεως
Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας (21 Δεκεμβρίου 2025)
(Ματθ. 1, 1-25)
Μεγάλος ο κατάλογος των ονομάτων της γενεαλογίας του
Χριστού. Χρειάζεται όμως για να αποδεικνύει στους Εβραίους ότι
ο Ιησούς ήταν, «ως ενομίζετο, υιός Ιωσήφ… του Δαβίδ… του
Αβραάμ… του Θεού». Ήταν γνήσιος Εβραίος και νόμιμος υιός.
Άρα ήταν ο Μεσσίας, «ο μέλλων λυτρούσθαι τον Ισραήλ», κατά
τους Προφήτες, «εκ σπέρματος Αβραάμ» και «ως ενομίζετο», υιός
του Ιωσήφ.
Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος εισάγει στον κόσμο τον
ενανθρωπήσαντα θείο Λόγο με τρία ονόματα. Χριστός θα πει, ο
εκλεκτός του Θεού. Ιησούς, όνομα εβραϊκό, σημαίνει σωτήρας και
φανερώνει το έργο του Χριστού στον κόσμο. Εμμανουήλ θα πει, ο
Θεός είναι μαζί μας. Τα ονόματα αυτά που ακούγονται στο
σημερινό Ευαγγέλιο μας δίνουν να καταλάβουμε ποιο ήταν το έργο
του Χριστού.
Ο Θεός έγινε άνθρωπος και ονομάστηκε Ιησούς με έναν και
μόνο σκοπό, να σώσει τους ανθρώπους «από των αμαρτιών
αυτών». Ηθικός και πνευματικός αναμορφωτής των ανθρώπων
ήρθε ο Χριστός και είναι γεγονός ότι, όταν αναγεννηθούν ηθικά
και πνευματικά οι άνθρωποι, τότε λύνουν με επιτυχία και τα
ατομικά και τα κοινωνικά τους προβλήματα.
Όλα τα περιστατικά της θείας Γεννήσεως, η εκπλήρωση των
υποσχέσεων του Θεού και των προφητειών στο πρόσωπο του
νηπίου που γεννήθηκε στη Βηθλεέμ από μια παρθένο, τα λόγια του
Αγγέλου περί της καταγωγής και φύσεως του παιδιού και ο
ανεξήγητος τρόπος της συλλήψεώς του, όλα τα περιστατικά
πείθουν ότι το «μεθ’ ημών ο Θεός» φανερώνει την αυτοπρόσωπη
παρουσία και έλευση του Θεού στη γη. Η λέξη «Εμμανουήλ» δεν
φανερώνει απλώς την εύνοια του Θεού προς τους ανθρώπους, αλλά
τον ίδιο τον Θεό στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού μεταξύ των
ανθρώπων. Το είχε πει ο Θεός με το στόμα των Προφητών: «Θα
περπατήσω και θα κατοικήσω ανάμεσά τους».
Η Εκκλησία σε έναν ύμνο ψάλλει: «ούτε άγγελος, ούτε
άνθρωπος, αλλά ο ίδιος ο Κύριος μας έσωσε». Αυτό κηρύσσεται
σε όλη τη θεία Γραφή και στη σημερινή περικοπή του κατά
Ματθαίον Ευαγγελίου. Και αυτό δεν φανερώνει μόνο την αγάπη
και το ενδιαφέρον του Θεού για τον άνθρωπο και τη σωτηρία του,
αλλά τη δυνατότητα και την έκταση της σωτηρίας. Όταν ο Θεός
είναι ο σωτήρας, όταν ο ίδιος ο Θεός είναι μαζί μας, ποια μένει
αμφιβολία για την ολοκληρωτική σωτηρία μας; Ποιος λόγος
αδυνατεί στον Θεό; «Ουκ αδυνατήσει παρά τω Θεώ παν ρήμα».
Ποια πράξη είναι αδύνατη; «Πάντα δυνατά παρά τω Θεώ». Ή μήπως δεν θέλει ο Θεός τη σωτηρία των ανθρώπων; «Πάντας
ανθρώπους θέλει σωθήναι».
Αυτή η σωτηρία επιτυγχάνεται με έναν τρόπο: με τη Θεία
Κοινωνία. «Αυτός που τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου,
μένει μέσα μου κι εγώ μένω μέσα σ’ αυτόν», δηλαδή, γίνεται
κοινωνός της θείας φύσεως, αποκτά το ίδιο σώμα και το ίδιο αίμα
του Χριστού. Αυτή η κοινωνία, η ένωση, γεμίζει την ψυχή με θεία
Χάρη κι ο Χριστιανός προχωρεί στην αγιότητα, προφυλάγεται από
τον πονηρό, αισθάνεται χαρά πάντοτε, δεν πεθαίνει ποτέ, περνάει
από αυτήν τη ζωή κατευθείαν στην άλλη, που είναι η ελπίδα του.
Όταν λέμε Κοινωνία, εννοούμε κάτι κοινό, ένωση,
συνύπαρξη, συμμετοχή και σχέση. Στην Εκκλησία δεν υπάρχει
αυθαιρεσία και διαφοροποίηση. Ένα με το σώμα του Χριστού. Ένα
σώμα γινόμαστε κι εμείς οι πιστοί. Αδέλφια μεταξύ μας και με τον
Θεό Πατέρα μας.
Υπάρχουν κάποιοι Χριστιανοί που δεν κοινωνούν. Όσα
πολλά και μεγάλα κι αν είναι τα αμαρτήματά μας, ο Θεός και θέλει
και μπορεί να τα συγχωρήσει. Φτάνει να το θελήσουμε κι εμείς.
Όταν ο Ιησούς Χριστός λέει ότι πρέπει να κοινωνούμε, η πρόφαση
ότι είμαστε αμαρτωλοί δεν μπορεί να αναιρέσει τον λόγο του
Θεού, οπότε το μόνο που μένει είναι να προετοιμαζόμαστε καλά
και να μεταλαβαίνουμε σωστά.
Προετοιμασία εννοούμε την εξομολόγηση. Δεν έρχεται ο
Χριστός να κατοικήσει μέσα μας, αν πρώτα δεν καθαρίσουμε την
ψυχή μας. Η Εκκλησία μάς οδηγεί τις ημέρες αυτές σε μια σιωπηλή και ιερή προσδοκία. Πριν αντικρίσουμε το Φως που θα ανατείλει
στη Βηθλεέμ, καλούμαστε να κοιτάξουμε μέσα μας και να δούμε
τις σκιές που χρειάζονται θεραπεία. Η Γέννηση του Χριστού δεν
είναι μια απλή ανάμνηση αλλά ένα κάλεσμα σε νέα ζωή. Ο
Χριστός έρχεται όχι σε παλάτια αλλά σε φάτνη, για να μας δείξει
πως θέλει να γεννηθεί σε καρδιές ταπεινές και έτοιμες να Τον
δεχθούν. Και τέτοια καρδιά μπορεί να γίνει μόνο εκείνη που
αποδέχεται την αλήθεια του εαυτού της και ανοίγεται στη χάρη της
μετανοίας.
Η μετάνοια δεν είναι φόβος ούτε στενοχώρια. Είναι η χαρά
του ανθρώπου που ξαναβρίσκει τον προορισμό του. Όπως οι
ποιμένες άφησαν τη νύχτα τους και έτρεξαν προς το φως, έτσι κι
εμείς καλούμαστε να εγκαταλείψουμε τις μικρές μας σκοτεινιές
και να πλησιάσουμε τον Χριστό που έρχεται να ανακαινίσει τον
κόσμο. Η φάτνη γίνεται εικόνα της καρδιάς μας που μπορεί να
μεταμορφωθεί. Αρκεί να κάνουμε ένα βήμα πίσω από τον εγωισμό
και ένα βήμα μπροστά προς τον Θεό. Τότε η Γέννηση δεν θα είναι
απλώς γεγονός της ιστορίας αλλά θα γίνει γέννηση της χάριτος
μέσα μας.
Τα Χριστούγεννα έρχονται σε τέσσερις ημέρες. Το νόημα της
εορτής δεν είναι στο σπιτικό τραπέζι εκείνης της ημέρας. Είναι
στην Αγία Τράπεζα. Ας μην το στερηθούμε. Φέτος λοιπόν, «ο Θεός
έρχεται κοντά μας για να μείνει μαζί μας». Ας τρέξουμε να τον
προϋπαντήσουμε στα γενέθλιά Του.

Αμήν!

TAGGED: Ι.Μ. Φλώρινας, Φλώρινα,