ΚΡΙΣΗ
Τι συμβαίνει στις μέρες μας; Τι συμβαίνει στην Ελλάδα; Αύξουσα ανισότητα, αδικία, κοινωνικός αποκλεισμός, ανεργία δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων και πλήρης αναλγησία απέναντι στους κοπιώντες και πεφορτισμένους.
Οι μεσαίες τάξεις αποκαθηλώνονται. Οι κοινωνίες των δύο τρίτων αποσαθρώνονται. Η ιστορία όμως χαιρέκακη πηγαίνει αυτή τα πράγματα όπου θέλει. Το μέλλον μας θα είναι προϊόν της αγωνίας μας.
Η πραγματικότητα για τους Έλληνες είναι ότι οι μέσες πραγματικές αποδοχές τους μειώθηκαν τον περασμένο χρόνο γύρω στο 12 με 14%. Αποτέλεσμα θετικό δεν είδαμε. Αντίθετα, η χώρα είναι βυθισμένη σε μια πρωτοφανή ύφεση, τη μεγαλύτερη ίσως που γνώρισαν όσοι γεννήθηκαν από τα χρόνια της Κατοχής και μετά.
Περαιτέρω λοιπόν μειώσεις σε μισθούς που η κοινωνία δεν μπορεί να αντέξει δεν έχουν νόημα αν το μοντέλο παραμένει το ίδιο.
Δεν πιστεύω πραγματικά ότι η περικοπή των αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα και ότι η διάλυση των εργασιακών σχέσεων αποτελούν κάποιο βήμα για τη σωτηρία της χώρας. Αυτό το γεγονός που η τρόικα το θεωρεί βήμα σωτηρίας είναι για όλους εμάς η πιο μεγάλη απειλή.
Αυτό που είναι η κρίσιμη στιγμή να γίνει είναι η συμφωνία των κοινωνικών εταίρων. Πρέπει οπωσδήποτε να υπάρξουν υποχωρήσεις μέχρι ενός ορίου βέβαια και στη συνέχεια η κυβέρνηση να επιμείνει σε αυτό που θα έχει πετύχει για να πείσει την τρόικα.
Η χώρα ζει κάτω από το μπαράζ των τελεσιγράφων της Μέρκελ και του Σαρκοζί, του Δ.Ν.Τ., αλλά ουσιαστικά και των εσωτερικών τελεσιγράφων των κοινωνικών εταίρων. Η ανασφάλεια πνίγει τους Έλληνες.
Αυτή η κυβέρνηση που προέκυψε ως η ύστατη λύση εθνικής σωτηρίας αποτελείται από τρεις αλληλο-υποβλεπόμενους και αλληλο-μισούμενους πολιτικούς οργανισμούς. Δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί εθνική μια τέτοια κυβέρνηση. Ο καθένας σφυρίζει το δικό του σκοπό. Ο ένας έχοντας το μάτι στις εκλογές. Ο άλλος έχοντας στο μάτι το πώς θα κερδίσει χρόνο για την αποχώρησή του. Και ο τρίτος πώς θα αποκομίσει περισσότερα οφέλη από αυτούς τους δύο. Ποτέ δεν ήταν έτσι ξανά η χώρα.
Δεν είναι δυνατόν να κινδυνεύει η Ελλάδα να μην πάρει την 7η δόση αν δεν εφαρμόσει τα μέτρα που τα ξέρουν όλοι και είναι συγκεκριμένα και η Ν.Δ. να πετάει το μπαλάκι στους κοινωνικούς εταίρους και να μην παίρνει ευθύνη επάνω της.
Όταν έχουμε λοιπόν τέτοιο κυβερνητικό σχήμα είναι φυσικό η χώρα να μοιάζει ακυβέρνητη. Όταν ο ένας από αυτούς που στηρίζουν την κυβέρνηση πιστεύει ότι γίνεται προσπάθεια τρομοκράτησής μας και λέει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα ενώ έχουμε χρέος 370 δις πιστεύω ότι η λύση δεν είναι αυτή, ούτε όμως όσων παραδέχονται ότι πρέπει να βάλουμε το κεφάλι στην γκιλοτίνα και να μας το κόψει η Τρόικα. Πρέπει να βρεθεί ένας μέσος δρόμος και δεν έχει βρεθεί. Αυτό το σενάριο παίζεται 6 μήνες τώρα. Οι έξω απειλούν ότι δεν θα πάρουμε τη δόση, οι μέσα φωνάζουν κι αυτοί ότι θα τα κάψουν όλα. Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για αυτό το πράγμα. Μοιάζει να μην έχουμε καταλάβει ποιο είναι το πρόβλημα.
ΦΛΩΡΙΝΑ
Δύο μήνες τώρα η Φλώρινα έχει ολικό παγετό. Για μια ολόκληρη εβδομάδα είχε τη χαμηλότερη θερμοκρασία στην Ευρώπη. Συχνά -18 και -20 βαθμούς. Αυτό έχει δημιουργήσει απόγνωση στους κατοίκους. Έχουν καταναλώσει μέχρι τώρα τριπλάσιο πετρέλαιο απ’ ό,τι την περσινή περίοδο. Άλλοι στρέφονται λόγω της αυξημένης τιμής του πετρελαίου σε πιο οικονομικούς τρόπους, για αγορά και εγκατάσταση μηχανισμών που λειτουργούν με ξύλα ή βιομάζα. Αυτό σημαίνει για τον οικογενειακό προϋπολογισμό 3.000 ευρώ, που δεν τα έχουν και δανείζονται και χρεώνονται.
Η αγορά είναι νεκρή. Όλοι πηγαίνουν στο γειτονικό κράτος για να ψωνίσουν, ακόμα και βενζίνη. Και δεν πάνε μόνο οι Φλωρινιώτες. Τώρα βρίσκουμε εκεί και Κοζανίτες και Καστοριανούς.
Τα ξενοδοχεία και τα χιονοδρομικά μας λόγω του ότι η Φλώρινα είναι αποκομμένη πλέον και με το τραίνο και με την Εγνατία έχουν πληρότητα μόλις 30%. Τα σχολεία έχουν υπερβεί τον προϋπολογισμό για τη θέρμανση. Είναι ζήτημα για το πώς θα αντέξουν αν δεν βοηθήσουν οι φορείς.
Το νοσοκομείο τέτοια εποχή πρέπει να είναι αρτίως εξοπλισμένο και δεν είναι. Και το χειρότερο, αν η ΔΕΗ πουλήσει μονάδες της περιοχής θα μείνουν στο δρόμο 500 και πλέον οικογένειες. Οι παλιοί λένε «τέτοιο χειμώνα έχουμε να περάσουμε από την Κατοχή».
ΤΟ ΠΑΣΟΚ
Ο Γιώργος Παπανδρέου ασφαλώς και δεν ευθύνεται μόνον αυτός για τη χρεοκοπία της χώρας. Ευθυνόμαστε όλοι μας λίγο-πολύ εδώ και μια τριακονταετία. Όμως ο Γιώργος Παπανδρέου είχε το τιμόνι της χώρας την κρίσιμη τελευταία διετία. Και ομολογουμένως οι χειρισμοί της κρίσης ήταν δραματικοί. Έφεραν σχεδόν την καταστροφή αφού προηγήθηκε η δραματική τετραετία της Ν.Δ. που σήμερα «ποιεί την νύσσαν» σε σχέση με αυτό.
Στο ΠΑΣΟΚ τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα απ’ ό,τι φαίνονται. Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έκανε μια γενναία κίνηση αποχώρησης αλλά έκανε μια κίνηση τακτικής η οποία συνεχίζεται. Σέρνει ένα χορό που αργά ή γρήγορα ο ένας μετά τον άλλον θα πέσουμε όπως οι Σουλιώτισσες στο Ζάλογγο.
Δεν είναι θέμα προσώπων το ζήτημα του ΠΑΣΟΚ πια. Είναι θέμα ψυχής. Το ΠΑΣΟΚ αναζητάει την ψυχή του που την έχασε. Είναι σχεδόν μεταφυσικό. «Πού να βρω την ψυχή μου». Από κει και πέρα όλα είναι πιθανά. Μπορεί να κρατηθεί και να αναστηθεί αν αντέξει. Μπορεί να καταστραφεί μερικώς ή ολοσχερώς. Δεν του λείπουν τα πρόσωπα, αν και είναι σχεδόν θλιβερό να βλέπεις ότι πέντε-έξι άνθρωποι ετοιμάζονται για πρωθυπουργοί!! Δεν έχουν διαβάσει ούτε έναν ποιητή για να πάρουν ένα παράδειγμα. Ο Αναγνωστάκης λέει: «τόσος ήτανε». Κανένας από δαύτους δεν αισθάνεται «τόσος», όλοι αισθάνονται πολύ μεγαλύτεροι. Και όσο αυτοί αισθάνονται τόσο «μεγάλοι», τόσο το ΠΑΣΟΚ θα είναι μικρό.