ΤΙ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ
(Με αφορμή τον πλημμυρισμένο Θεσσαλικό κάμπο)
Ένα κράτος παρασιτικό, εξαρτημένο και γραφειοκρατικό, ανίκανο να ενσωματώσει τις ιστορικές περιφέρειες στο σύστημα χώρα
Μια πόλη πρωτεύουσα που συγκεντρώνει όλο τον πλούτο και την εξουσία και απαγορεύει στις περιφέρειες και στις πόλεις να δημιουργούν εθνικό γεγονός
Το γεγονός ότι οι νέοι άνθρωποι για να σταδιοδρομήσουν και να αναδειχθούν επιστημονικά, πολιτικά, καλλιτεχνικά, αθλητικά, πρέπει να μεταναστεύσουν στην πρωτεύουσα. Ο Διονύσιος Σολωμός σήμερα δεν θα ήταν ο εθνικός μας ποιητής γιατί δεν θα ήταν κάτοικος Αθηνών.
Μία κομματική νομενκλατούρα που τα ενδιαφέροντά της επικεντρώνονται στο τρίγωνο Σύνταγμα – Κολωνάκι – Ομόνοια και είναι ανίκανη να επεξεργαστεί θέσεις για να αντιμετωπίσει το οξύ περιφερειακό πρόβλημα της χώρας.
Μια ελληνική διανόηση ανίκανη (πλην μιας φωτεινής εξαίρεσης) να αναπτύξει μια αυτογενή Ελληνική Σχολή για την ανάλυση της σημερινής κατάστασης σε πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό επίπεδο.
Την μεταπολιτευτική δολοφονία της πολιτικής ως σχέδιο, όραμα, ιδέες, συμμετοχή, διάλογο και την ανάγκη αναγέννησης της.
Την απουσία της κοινωνίας των πολιτών, δηλαδή ένα σύστημα πολιτικών θεσμών (κόμματα, συνδικάτα, αγροτικοί σύλλογοι, Τοπική Αυτοδιοίκηση κλπ) ως αυτόνομων πολιτικών οντοτήτων
Όσο είναι ανίκανοι να τα δουν και να συμβάλλουν στην ανάπτυξη πολιτικών κινημάτων για μια Πολυκεντρική Ελλάδα, τόσο το σύνθημα “ΟΣΟ Η ΑΘΗΝΑ ΓΙΓΑΝΤΩΝΕΤΑΙ ΤΟΣΟ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΥΡΡΙΚΝΩΝΕΤΑΙ” παραμένει επίκαιρο.
Για την Πολυκεντρική Ελλάδα
Σάββας Μαυρόπουλος, Ηλεκτρολόγος Μηχανολόγος
Θεόφιλος Παπαδόπουλος, Δημοσιογράφος
Κοζάνη, Σεπτέμβριος 23
